نظریه‌پردازان مدیریت بر این باور تأکیددارند که ایجاد فرهنگ محرک خلاق و نوآوری درگرو عوامل زیر است: 1. تحمل مخاطره: کارکنان به خطرپذیری تشویق شوند تا بدون هیچ ترسی تبعات شکست خود را تجربه کرده و اشتباهات را به‌عنوان فرصت‌هایی برای یادگیری تلقی کنند. 2. خودکنترلی: قوانین، مقررات، خط‌مشی‌ها و دیگر سازوکارهای کنترلی در حداقل نگه‌داشته شود و با مشارکت دادن افراد با توجه به توان و استعدادهایشان خودکنترلی در کارها را در آنان به وجود آورند. 3. به حداقل رساندن جزئی کردن کار: مشاغلی که به‌طور دقیق تعریف می‌شوند دید محدود ایجاد می‌کنند. فعالیت‌های کاری متنوع به کارکنان دید گسترده‌تری می‌دهد. 4. پذیرش ابهام: تأکید بیش‌ازحد بر عینیت و مشخص بودن کارها، خلاقیت را محدود می‌کند. 5. پذیرش و تحمل اختلاف‌سلیقه: اختلاف آراء بایستی مورد تشویق قرارگرفته و همسویی و توافق میان افراد واحدها نیز نباید نشانه عملکرد عالی تلقی شود. 6. تحمل پیشنهادی غیرعملی: افرادی که پاسخ‌های غیرعملی و حتی احمقانه به (اگرها) می‌دهند نباید سرکوب شوند. آنچه در ابتدا غیرعملی به نظر می‌رسد می‌تواند گاه به راه‌حل‌های خلاقی منجر شود. 7. تأكيد بر نتایج به‌جای شیوه‌ها: اهداف غایی باید روشن باشد و افراد در جهت رسیدن به این اهداف به بررسی راه‌های گوناگون تشویق شوند. تمرکز بر این اهداف بیانگر امکان پاسخ‌های درست برای یک مسئله معین است (مفهوم همپایانی در نظریه سیستم‌ها این امر را تائید می‌کند). 8. ارتباطات همه‌جانبه: ارتباط باید به‌طور عمودی و مورب جریان داشته باشد. جریان آزاد ارتباط پرورش فکرها را از طریق برخورد آراء تسهیل می‌کند. گروه مشاوران یرآمد کسب و کار (BCG) مطالب مرتبط با فرهنگ محرک خلاق و نوآوری: جدول شاخص های جهانی نوآوری / روانشناسی صنعتی سازمانی
