تاریخچه ارزیابی عملكرد به قرن هفتم هجری برمی‌گردد، نخستین بار خواجه رشیدالدین فضل‌الله این موضوع را مطرح نمود. پس از گذشت قرن‌ها در سال ۱۳۴۹، مقرر گردید تا مدیریت و ارزیابی عملکردها مورد ارزیابی قرار گیرد. بدین منظور در نخست‌وزیری مركز ارزشیابی سازمان‌های دولتی تشكیل شد.
در سال ۱۳۵۲ با آغاز برنامه پنجم عمرانی به‌موجب بند ۸ ماده ۵ فصل سوم قانون برنامه‌وبودجه كشور، وظیفه ارزیابی عملكرد دستگاه‌های اجرایی به عهده سازمان برنامه‌وبودجه گذاشته شد و به همین منظور معاونت ارزشیابی سازمان‌های دولتی در این سازمان تشكیل شد.
ایجاد تغییرات مستلزم تلاش و کوشش بسیار است. اگر قرار باشد که تغییرات نیمه‌کاره رها شوند یا شرایط به وضعیت اول برگردد و یا از آن‌ها به‌عنوان مبنایی برای ایجاد تغییرات بیشتر استفاده نشود، درواقع این تلاش و کوشش بی‌حاصل بوده است.
مدیران موفق علاوه بر زمان حال، برای آینده نیز برنامه‌ریزی و تغییر را به بخش مهمی از فرهنگ سازمانی خود تبدیل می‌کنند. – هنگام ارزیابی عملکرد گروه از استانداردهای دقیق و دشوار استفاده کنید. – فقط افرادی که نسبت به ایجاد تغییر در خود احساس تعهد می‌کنند را ارتقا دهید. – برنامه‌ریزی، اجرا، بازنگری، به‌روز سازی و اعمال تغییرات بیشتر برای کسب موفقیت ضرورت دارند.
ارزیابی دقیق و مکرر از پیشرفت برنامه تغییر برای حصول اطمینان از اثربخش بودن آن ضرورت دارد. صرف تهیه یک سری اعداد و ارقام در فواصل زمانی منظم کافی نیست. لازم است که عوامل نامحسوس‌تر را نیز موردتوجه قرار دهید و سپس هر دو را با موفقیت‌های مورد انتظار مقایسه کنید.
فقط مقیاس‌هایی که به‌وضوح نشانگر نتایج و میزان پیشرفت هستند را بررسی و تهیه کنید.
اگر عملکرد افراد مناسب نیست، ابتدا نحوه هدف‌گذاری و اندازه‌گیری آن را موردبررسی قرار دهید.
چند مقیاس مهم واصلی برای قضاوت در مورد میزان موفقیت پیدا کنید.
