مدیریت بحران با استفاده از سیستم مدیریت شناور
مدیریت بحران – مدیریت شناور در مدیریت بحران
مدیریت شناور (جزیره ای ) و نقش آن در مدیریت بحران با بروز حادثه و تاثیر آن بر توانمندی های جامعه را در این پست بررسی می کنیم:
در بحث مدیریت بحران با شیوه جزیره ای، با توجه ویژه به چنین امری تفویض اختیارات و مسئولیت ها از دولت به عموم جامعه مورد بررسی و توجه قرار گرفته و سعی می شود با تشریح نحوه اثر گذاری بحران بر تک تک افراد جامعه، چه مسئولان دولتی و چه آحاد مردم، حرکت به سوی ایجاد گروه های مسئولیت پذیر مدنی بدون توجه به گرایشات سیاسی و مذهبی و مدنی آنها انجام پذیرد.
این حالت که با برهم خوردن ساز و کارهای قانونی جامعه و نیز قدرت نظارت دولتی بر حسن انجام قوانین همراه است، در بحث مدیریتی با عنوان بحران پس از حادثه تعریف می گردد. در چنین وضعیتی، مدیر آسیب دیده از حادثه که بخش اعظمی از نیروهای انسانی خود را در تمامی سطوح از مدیریت کلان شهری تاکوچک ترین نیروهای اجرایی را از دست داده است، قادر نخواهد بود که به شیوه رایج و متداول خویش به مهار بحران بپردازد.
در این مواقع معمولا اعضای دارای سمت های مدیریتی و اجرایی دولتی هم خود از آسیب دیدگان از حادثه بوده، و می بایست برای نجات جان خانواده خویش اقدام نمایند. نگاهی جامع نگر به چنین جامعه بحران زده بر اثر بروز بحران مؤید آنست که جامعه در تمامی سطوح دچار آسیب دیدگی شدیدی شده و این بدان معنا می باشد که هیچ نهاد و یا گروه و تشکلی را نخواهیم یافت که از گزند حادثه دور مانده باشد. این خود موجب افزایش فشار و کاهش کارایی گروه های امداد رسان و خدمات رسان جامعه خواهد بود.
مراکز درمانی نیز که در زیر فشار کاری بالا مشغول خدمت رسانی به مردم آسیب دیده هستند، ممکن است پرسنل خود را از دست بدهند. در این شرایط مدیریت شناور یا جزیره ای می تواند کارگشای مدیریت بر چنین بحرانی باشد . مدیریت شناور بحران در حقیقت توجه به سه اصل زیر در هدایت بحران ایجاد شده بر اثر حادثه می باشد :
۱) توان محدود دولت در ارائه خدمات به جامعه آسیب دیده: مدیریت دولتی خود از حادثه آسیب دیده و علاوه بر آسیب به ساختارهای زیر بنایی آن ،خود اعضاء و کارکنان مراکز زیر مجموعه دولت نیز درگیر بحران بوده و تعدادی نیز قادر به حضور و همراهی و همکاری در محل خدمت خود نمی باشند.
۲) توان بالا اما بالقوه جامعه مدنی: جامعه مدنی از تک تک اعضاء یک جامعه تشکیل می گردد، که خود این اعضاء دارای توانمندی ها و تخصص های فردی و نیز امکانات شخصی منحصر به فردی هستند و می توانند در صورت ساماندهی به یاری مدیران دولتی بیایند. پزشک و پرستار نقش حیاتی در زمان بحران ایفا می نمایند و از سوی دیگر لوازم و تجهیزاتی که در زمینه پزشکی و درمانی استفاده می شوند نقش مهمی ایفا خواهند نمود.
۳) توان مکمل بخش خصوصی در یاری رساندن به دولت: قدرت مدیریتی مدیران در بخش خصوصی و نیز ابزارها و تجهیزات متعلق به این گروه خاص در هر جامعه می تواند نقش تاثیر گذاری در روند مدیریت بحران ایفا کند. مدیران این بخش ها همواره از مدیران توانمند در عرصه کارهای اجرایی بوده و به راحتی قادرند تا وظایف محوله در زمینه پر نمودن خلا مدیریت آسیب دیده دولتی را پر نمایند.
در خصوص امکانات و تجهیزات نیز کارخانه ها با سوله های بزرگ که میتوانند با تغییر کاربری جهت انبار و دپوی کمک های ارسالی مورد استفاده قرار بگیرند، در این زمان به کمک دولت آمده و از حجم نیازمندی های ایجاد شده برای دولت می کاهند.
مدیریت شناور در مدیریت بحران از منظر جزء نگری به بحران پرداخته است. بدین معنا که، هر فرد جامعه به صورت فردی مورد توجه و برنامه ریزی بوده، و از کلان نگری که نقش فرد در این جامعه مورد توجه نمی باشد دوری می نماید. در حقیقت چون اینان تک تک اعضاء یک جامعه هستند که حادثه بطور مستقیم بر سلامت آنها تاثیر گذار بوده، و در مدیریت بحران نیز هدف نهایی، حفظ و تامین حقوق انسانی آن ها چه به صورت فردی و چه به صورت اجتماعی می باشد.
از این جهت هر فرد جامعه حادثه دیده دیگر تنها یک فرد از یک جامعه نیازمند به کمک نیست، بلکه قادر به قبول مسئولیت بوده و می تواند متناسب با شغل و قدرت و مهارت خود به عنوان عنصر و عامل کنترل بحران در صحنه مدیریت بحران آماده باشد.
گروه مشاوران سرآمد کسب و کار (BCG)
مطالب مرتبط: اهمیت رهبری استراتژیک در شرایط بحرانی (همچون ویروس کرونا)کسب وکارها
اهمیت تحولات دیجیتال و ایجاد بیمارستان دیجیتال برای مقابله با بحران( همچون کرونا)